Dil ve Konuşma Terapistleri için Dört Davranış Yönetim Profili

Geçen yıl okulda öğrencilerimin aşağıdaki kategorilerden birine ait olduğunu fark ettim. Düştükleri kategori genellikle onlarla hangi davranış yönetimi tarzını kullandığını gösterdi. Bu içgörüden sonra, sahip olduğum ödül sistemlerini ve kullandığım davranış yönetim sistemlerini modifiye etmekten gerçekten zevk aldım.

Açık olmak gerekirse, davranış yönetim sistemleri çocuklar için program geliştirirken göz önünde bulundurduğum tek değişken değildi. Diğer önemli değişkenler duyusal ihtiyaçları, alıcı dil becerilerini, travma öyküsünü, kaygıyı ve diğer kişiliğe bağlı faktörleri içeriyordu.

 

1. ‘Evet’ Çocukları

Evet çocukları, kendilerinden istenen her şeyi yapan çocuklardır. Oldukça motive bir durumdalar ve çoğunlukla konuşmaya bayılırlar.

Ne Yapılmalı: Bu öğrenciler, kendileri için neyin önemli olduğuna bağlı olarak hedefler belirleme üzerinde çalışmak zorundalar. Aynı zamanda özveri konusunda da çalışmaları gerekiyor. Her ikisini de çalışmak adına bir sistem kurdum. Bu öğrencilerin çoğunun, net beklentiler ve yapılacaklar listesi konularında en iyisini yaptıklarını gördüm.

2. ‘Evet, ama…’ Çocukları

Evet, ama… çocukları oldukça uyumlu çocuklardır, sadece daha fazla desteğe ve yapılandırmaya ihtiyaçları vardır. Bu öğrenciler, dış motive ediciler dahil, tipik davranış yönetimi sistemlerine kolayca yanıt verme eğilimindedirler. Örneğin bir çoğu çıkartma kazanmayı sever.

Ne Yapılmalı: Bu öğrenciler için tonlarca görsel kullanıyorum. Her oturum için her zaman onay kutularını içeren bir yapılacaklar listesini yanıma alıyorum. Tutarlı bir rutine alışmaları için haftadan haftaya benzer etkinlikler yapıyorum. “Evet, ama…” çocukları için bazı diğer olası başarılı davranış yönetimi stratejileri örnekleri; yıldız/ödül çizelgeleri (örneğin, _____ için çalışıyorum), çıkartma çizelgeleri, görsel programlar, davranışsal durum haritaları, ilk önce/sonra panoları ve ara verme kartları.

3. ‘Neden?’ Çocukları

Neden çocukları sık sık “Neden?” diye soran çocuklardır. Her zaman iyi bir nedene ihtiyaçları vardır. Ne üzerinde ve neden çalıştıklarını bilmek istiyorlar. Neden seni dinlemek zorunda olduklarını bilmek istiyorlar. Sınıf arkadaşlarına koktuklarını neden söyleyemediklerini bilmek istiyorlar… ve bunun gibi pek çok nedeni öğrenmek istiyorlar.

Ne Yapılmalı: “Neden Çocukları” mantığa en iyi şekilde yanıt veriyorlar. Açıkça ifade eder ve işlerin neden böyle olduklarını açıklarım. Bu öğrencilere çok fazla seçenek veriyorum. Seçimlerinden kaynaklanabilecek doğal sonuçlar dahil olmak üzere her iki seçeneği de açıkça açıklıyorum ve seçmelerine izin veriyorum. Örneğin, eğer bir öğrenci işini yapmayı reddederse, “Açıkçası bunu yapmanı sağlayamam. Bunu yapmazsan, başka bir zaman telafi etmek zorunda kalacağız muhtemelen. Çok üzülüyorum çünkü yapabileceğini biliyorum. Şimdi yaparsan, çabucak bitirirsin ve oturumun sonunda biraz rahatlamak için zamanın olacağına eminim.” Bu şekilde seçenekler açık ve onlara bağlı. Bir diğer strateji ise, bu çocukların çoğunun orduya katılmak, yönetici olmak ya da koleje gitmek gibi kendileri için gelecekteki hedefleri olduğundan, bu hedeflerle çalışmaktır. Uzun vadeli bir hedef belirlemelerini ve onun için çalışmalarını isteyin. Oraya ulaşmak için belirleyebilecekleri kısa vadeli hedefler nelerdir? Oraya gitmek için şimdi üzerinde çalışmaya başlayabilecekleri şeyler nelerdir?

4. ‘Hayır’ Çocukları

Hiçbir çocuk, davranış yönetimi sistemleri kategorileri hakkında düşündüğünüzde, zorlayıcı değildir. Bu öğrenciler reddetmeyi severler. Genellikle inatçı ve isteklidirler. “Otur” dediğinizde genellikle “ayağa kalkarlar”. Ne istediklerini biliyorlar.

Bu öğrencileri seviyorum, çünkü bize gücümüz ve seçeneklerimiz olduğunu hatırlatıyorlar. Yaşamın doğru olması için tek bir şekilde yaşanması gerekmez ve bu öğrenciler bize “hayır” deme gücümüzü kesinlikle hatırlatırlar.

Ne Yapılmalı: Bu öğrenciler için “hayır” varsayılandır. Bu, onlara talepte bulunulmasını özellikle zorlaştırabilir. Bir şeyleri bir meydan okuma olarak çerçevelemekte başarılı oldum. Bunlar, “Yapamazsın…” veya “… çok etkilendim…” ifadelerine iyi cevap veren öğrencilerdir. Bu öğrencilere gerçekten alçak tonlarda bir dil kullanmaya çalışıyorum. Onları hiçbir şeye zorlamıyorum. Hayır demeye hakları var. Bunların hepsini başında netleştiriyorum. “Hayır çocukları” ile yapılacak en etkili yöntem onlara güç vermektir. Konuşma sırasında ne yapılacağını seçmelerine ve onların kendi kararlarını almalarına izin verin. Size bir şey öğretmelerine izin verin. İlerleme kaydedilmesi için oturumlarınız üzerinde tam kontrol sahibi olmanız gerektiği beklentisini bırakın. Sık sık, "Bu bir seçim!" veya "Bu senin seçimin!" deyin. Yukarıdaki “Neden çocukları” bölümündeki cümle örneği, genellikle bu öğrencilerle de çalışır. Bunu yapabilirsiniz.

Umarım bu bilgiler size ödüller ve davranışlar için sistemlerinizi çerçevelemek adına yeni bir yol sağlar. Tüm öğrencilerim için işbirlikçi problem çözme ve pozitifliği vurgularım. Konuşma çoğu zaman öğrencilerimin gününün en olumlu ve cesaretlendirici kısmıdır.

Kaynakça: http://speechymusings.com/2018/02/06/slp-insight-four-behavior-management-profiles/