Kötü Bir Ebeveyn Olduğunuzu Mu Düşünüyorsunuz?

Kötü Bir Ebeveyn Olduğunuzu Mu Düşünüyorsunuz?

Her ne kadar anne ve baba olmayı sevsek de, bir insanı yetiştirmek kolay bir görev değildir.

Herkesin ebeveynlik konusunda üzerinde mutabık olduğu bir durum vardır ki bu da çok zor olduğudur. Bu görev; kendimizi sürekli eleştirerek daha da zor hale gelmektedir.

Kendimize yaptığımız birçok eleştiri doğru değildir ve haksız yere yapılmıştır. Bu nedenle, bu eleştiriler Bilişsel Davranışçı Terapi’nin kusursuz bir hedefi haline gelmektedir.

Ebeveynlerin sahip olduğu bazı kendini yargılayan veya doğru olmayan düşünceler genellikle şunlardır:

  • "Ben vasatın altında bir anne/babayım"
  • "Çocuğumun tüm aktivitelerine katılmak zorundayım"
  • "Kendimden önce çocuğumla ilgilenmeliyim"
  • "Ne olursa olsun çocuğuma karşı tamamen sabırlı olmalıyım"
  • "Çocuklarımla geçirdiğim zamanı hiçbir zaman sıkıcı bulmamalıyım"
  • "Temelli olarak, çocuğumla olan ilişkimi mahvettim"
  • "Çocuğum ben olmasaydım daha iyi durumda olabilirdi"

 

Problemli Düşünceleri Tanımlamak

Düşüncelerimizi düzeltmek için ilk adım kendimiz için neler söylediğimizin farkına varmaktır. Farkındalığımızın artmasından sonra, bizi perişan eden düşünceleri alt edebilmeliyiz.

 

Bir dahaki sefere ebeveynliğiniz hakkındaki yargılayıcı düşüncelerinizi yenmek için, şu adımları takip edin:

  1. Yaptığınızda kendinizi kötü hissettiğiniz şeyleri yazın. Örneğin, Bill "Çocuğuma bisikletini dışarıya çıkartmasını söylerken sesimi yükseltiyorum" diyebilir.
  2. Davranışlarınızın sizin için ne ifade ettiğini yazın. Bu örnekte, Bill kendi kendine "Çok kötü bir babayım" diyebilir.
  3. Olay hakkıındaki nasıl hissettiğinizi yazın. Bill kendisine öfkelendiğini ve kendini suçlu hissettiğini not etmiştir.

 

Tüm bunları özetleyecek olursak, Bill şunları deneyimlemiştir:

Sesimi yükselttim -> "Çok kötü bir babayım"-> Kendimi suçlu hissettim ve kızdım

 

Şimdi, kendi kendimize söylediğimiz düşüncelere yakından bakalım.

 

Kendini Eleştiren Düşüncelerin Üstesinden Nasıl Gelebilirim

Kendimize söylediklerimizin doğru olup olmadığını, basit bir şekilde kanıtları inceleyerek bulabiliriz.

  1. İlk olarak hangi kanıtların sizin düşüncenizi desteklediğine bakın: Bill çocuğuna homurdanıp durmanın yetersiz ebeveynliğin kanıtı olabileceğini söylemektedir.
  2. Daha sonra, düşüncenizi desteklemeyen herhangi bir kanıt var mı diye bakın: Muhtemelen görmezden geldiğiniz veya gözden kaçırdığınız bir şeyler vardır. Bill aynı gün, bu olay yaşanmadan önce, oğlu kendisini çıldırtacak kadar çok şey yapmış olmasına rağmen; sakinliğini koruyabildiğini hatırladı.
  3. Her iki tarafı adil bir şekilde tarttıktan sonra, asıl düşüncenizin ne kadar doğru olduğunu kendinize sorun: Bill "kötü bir babayım" düşüncesinin aslında yapmış olduğu şey için ve daha genel anlamda bakacak olursak ebeveynliği için oldukça abartılmış olduğu sonucuna varmıştır.
  4. Davranışlarınızı yorumlamak için daha doğru yollar formüle edin: Bill daha mantıklı olan bir bakış açısı ile "Ben iyi bir ebeveynim ve mükemmel değilim. Üzerinde çalışmam gereken şeyler var" şeklinde düşünmeye karar vermiştir.

 

Bill; kendisini suçlu veya kızgın hissetmek yerine, bu şekilde kendisini daha iyi hissetmeye başladı. Aynı zamanda, kendini bir ebeveyn olarak geliştirmek için motive edilmiş hissetti.

Bu yaklaşım; daha öncekine göre kendinizi daha iyi bir ebeveyn olarak düşünmeniz konusunda sizi yanlış yönlendirebilir. Eğer gerçekten ebeveynlik tutumlarınızın değiştirilmesine gerek varsa, o zaman bu bilgiyi göz önünde bulundurmak önemlidir. Bilişsel Davranışçı Terapi’nin amacı; sizin beyninizi mutlu düşüncelerle yıkamak değil, dünyayı daha doğru bir şekilde görebilme becerisini geliştirmenize yardımcı olmaktır, ki bu aynı zamanda çoğu zaman kendimize karşı daha kibar olmamızı sağlar.

 

Kaynakça: https://www.psychologytoday.com/us/blog/think-act-be/201708/think-youre-bad-parent