Yaygın Gelişimsel Bozukluklar

Yaygın Gelişimsel Bozukluklar

Yaygın gelişimsel bozukluklar YGB sosyalleşme ve iletişim gibi çoklu temel fonksiyonların gelişmesinde gecikmeleri içeren bir spektrum bozukluğudur. Spektrum kavramı özelliklerin çok geniş bir yelpazede gözlemlenebilmesinden dolayıdır. Bu yelpazede yer alan diğer bozukluklar çocukluk çağı otizmi, Rett bozukluğu, çocukluk-çağı dezintegratif bozukluğu, Atipik otizm ya da yüksek fonksiyonlu otizm, Asperger sendromu, pdd-nos başka türlü adlandırılamayan YGB yer alır.

 

Otizm spektrumu yaşamın ilk 3 yılı içerisinde ortaya çıkan ilk kez Leo Kanner ( Kanner 1943) tarafından tanımlanan nöropsikiyatrik ve gelişimsel bir bozukluk olup özellikle sosyal iletişim, etkiletişim dil gelişimi iletişim alanlarında gelişme gecikmesi ya da tamamen gelişmeme olarak tanımlanabilir. Bu duruma sıklıkla kısıtlı ilgi alanları ve tekrarlayıcı sterotipik hareketler eşlik eder.

 

 

Otizmin belirtileri arasında : İnsanlara karşı belirgin bir ilgisizlik ve onlardan bağımsız olma hali, toplumsal etkileşimin kurallarını ve düzenini anlayamama durumu,. yaşıtlarıyla gelişimsel düzeyine uygun ilişkiler geliştirememe, ya çok kısa süreli göz kontağı kurma ya da göz kontağının hiç olmaması, dil gelişiminde gecikme olması ya da hiç gelişmemiş olması, ekolali, başkalarıyla sözel iletişimi başlatma ya da sürdürmede belirgin bir bozukluğun olması, sınırlı, yineleyici ve basmakalıp davranışlar, yineleyici motor davranışlar vs sayabiliriz.
 

 

İki grup arasında konuşmaya başlama yaşı, alıcı ve ifade edici dil becerileri arasında bir fark olmamasına rağmen yürümenin gecikmesi belirgin biçimde genel gelişimsel gerilik gösteren çocuklarda daha sık görülmüştür.
 

Otizm, dünyada giderek artan bir oranda görülmekte olup, bu da otizmi global bir sorun haline getirmektedir. Ve otizmin bugün için kabul edilen en önemli tedavisi, erken yaşta başlanan yoğunlaştırılmış ve bireyselleştirilmiş özel eğitimdir.