Akıcılık Bozuklukları Hakkında Bilmeniz Gereken Yedi Şey
1- “Kekemelik” olarak bildiğimiz şeye tıp alanında çocukluk çağında başlayan akıcılık bozukluğu denir.
Katkıda bulunan birçok faktörle birlikte, akıcılık bozukluğu, sesin doğal akışını bozan ses uzatma, tekrarlama ve / veya ses, hece, kelime veya cümle takılmaları ile karakterize bir konuşma bozukluğudur.
2- Kekemelik 2-5 yaş arası dil gelişimi dönemlerinde oldukça yaygındır.
Akıcısız konuşma bazen herkes tarafından yaşanır ve normal kabul edilir. Aşağıdaki grafik normal bozulmalarla ilgili ayrıntıları özetlemektedir:
Yaş Sıklığı
18 ay – 3 yıl arası
- Ses, hece ve kelimelerin tekrarı
- Özellikle cümlelerin başında fark edilir
3 yıl +
- Tüm kelimelerin ve kelime öbeklerinin tekrarlanması daha yaygındır
- “Hmm” “eee”, “um” gibi nidalar
- Cümleleri gözden geçirme veya konuları cümlenin ortasında değiştirme
3- Bir dil ve konuşma terapistine yönlendirilmeye neden olacak daha az yaygın akıcısızlık bozuklukları şunlardır:
- Ses uzatmaları (ör. “Aaaaaanne, bbbbenim topum”)
- Kelimenin / cümlenin uygunsuz bölümlerinde işitilebilir bloklar ve kırılmalar (örneğin, “Ben be–kliyorum”)
- Yüz, boyun, gövde, kollar veya ellerde aşırı fiziksel gerilim veya hareketler ile üretilen kelimeler
- Göz kırpma veya çene sıkılaştırma gibi ikincil fiziksel davranışlar
- Artan sıklıkta ve kalıcılıkta normal akıcısızlık (örneğin, 3-4 kez yerine bir sözcükten önce 8 kez ses tekrarı)
4- Kekeleyen erkek sayısı, yaklaşık 6 yaştan itibaren kızlardan 3-4 kat daha fazla
- (Craig, Hancock, Tran, Craig ve Peters, 2002).
- Tanı konabilir çocukluk dönemi başlangıcı akıcılık bozukluğu olan çocukların % 80-90’ı genellikle 6 yaşından itibaren 6 aydan daha uzun süren sürekli kekemelik dönemi yaşarlar. (Maguire, Yeh ve Ito, 2012).
5- Popüler inanışın aksine, duygusal sorunlar ve ebeveynlik tarzı, kekemeliğe neden olmaz.
- Yetersizliklerle başa çıkmak, kekemeliğe olumsuz duygusal tepkiler verebilir. (Silverman ve Bernstein Ratner, 2002).
- Kekemelik, konuşmayı içeren faaliyetler ve durumlar hakkında endişeye neden olabilir.
- Çocuklar sosyal durumlarda konuşmaktan kaçınabilir (örneğin, sınıfta parmak kaldırmak, arkadaş edinmek, telefona cevap vermek) ve / veya sürekli kekeledikleri sözcüklerden kaçınmak isteyebilirler.
6- Son bulgular genetik ve nörolojik faktörlerin akıcılık bozukluğuna katkıda bulunduğunu göstermiştir.
- Çalışmalar kekemeliğe bağlı üç olası gen mutasyonu bulmuştur (Drayna ve Kang, 2011).
- Kekemeliği olan çocuklar (3 ila 9 yaş arası) beyinde konuşma akıcılığını etkileyen fiziksel farklılıklar göstermişlerdir. (Chang ve Zhu, 2013).
7- Akıcılık bozukluğu tedavisi son derece kişiselleştirilmiş olmalıdır ve konuşma akıcılığı, dil faktörleri, duygusal / tutumsal bileşenler ve kekemeliğin bireyin hayatı üzerindeki etkisini içeren kapsamlı bir değerlendirme gerektirmektedir.
Çocuklar için konuşma terapisi söz konusu olduğunda, terapi yaklaşımları çocuğun yaşına ve kekemelik anlayışına göre değişir. Küçük çocuklar için tedavi, kendi konuşma hızlarındaki aile değişiklikleri ve aile ortamındaki değişiklikler yoluyla dolaylı olarak hedeflenebilir.
Doğrudan tedavi yaklaşımları aşağıdakileri içeren bir dizi farklı stratejiyi içerebilir:
- Fluency Shaping (Akıcılık Şekillendirme) : Konuşma üretiminin zamanlamasını ve gerginliğini değiştirmeyi amaçlayan teknikler..
- Kekemelik Modifikasyonu: Kekemelik söz konusu olduğunda, kişinin kekelediği kelimelerde fiziksel gerilimi ve mücadeleyi azaltan stratejiler kullanarak kekemeliği daha yönetilebilir hale getirmeyi amaçlar.
- Olumsuz Reaksiyonları Azaltma: Kekemelik ile ilişkili olumsuz duyguları ve reaksiyonları azaltmaya yönelik yaklaşımlar ve stratejiler.
- Aktivite ve Yaşam Katılımı: Genellikle yukarıda belirtilen yaklaşımların genelleştirilmesi yoluyla bireyin genel olarak günlük yaşamdaki konuşma durumlarına katılımını geliştirmeyi amaçlar
