Çocukluk Çağı Obezitesi

Juan Rodríguez Delgado tarafından yazılmıştır.

 Çocukluk Çağı Obezitesi

Önemli bir halk sağlığı sorunu olarak küresel bir endişe olmaya devam etmektedir. Çocuklukta belirli komplikasyonların gelişimi için önemli bir risk faktörü yetişkinlikte ise aşırı kilo ve ilişkili hastalıkların bir göstergesidir. Obezitenin etyopatogenezi, yaygın beslenme alışkanlıkları, gıda endüstrisinin uyguladığı baskı, elektronik cihazların çok genç yaşlarda bile yaygın olarak kullanılmasının hareketsizliğine katkısı veya artan obezite gibi birçok sosyal ve çevresel faktörle yakından ilişkilidir. Ayrıca obezitenin sonuçları sadece organik değil, aynı zamanda sosyal ve psikolojiktir. Düşük benlik saygısı, depresyon veya okulda zorbalık daha sık ortaya çıkabilir. Bu anlamda obezite, çocuğun hayatındaki birçok alanı etkileyen ve buna karşılık birçok sosyal ve çevresel belirleyiciden etkilenen bir hastalıktır.

  Yukarıdakilerin tümü göz önüne alındığında, birinci basamak bakımın sağlık sisteminin bu soruna yaklaşımında kilit bir rol oynadığı ortaya çıkmaktadır. Tam da karmaşıklığı nedeniyle, bu sorun sadece sağlık sisteminden çözülemez, ancak ulusal sağlık sistemindeki birinci basamak pediatristleri, önleyici ve tedavi edici müdahalelere öncülük etmek için ideal konumdadır. Birinci basamak sağlık hizmeti sağlayıcılarının aile ve toplum hakkında sahip olduğu yakınlık ve anlayış, bu nitelikteki bir soruna yaklaşımda esastır.

  ANALES DE PEDIATRÍA’nın bu sayısında çocuklukta fazla kilo ve obezitenin yönetimi üzerine 2 makale yer almaktadır. Argelich ve diğerleri, Mallorca adasında, çoğunlukla birinci basamakta çalışan çocuk doktorları ve hemşireleri arasında bir anket aracılığıyla sonuçlarını sunmaktadır. Makale, profesyonellerin bu hastaların yönetimine yükledikleri önemli zorluğu ve elde edilen kötü sonuçlar nedeniyle yaygın olarak hissettikleri hayal kırıklığını yansıtmaktadır. Zorluklar, ailelerin sorunu tanımamasından veya motivasyon eksikliğinden sağlık sisteminin kendisiyle ilgili faktörlere kadar çok çeşitlidir. Diğer ülkelerde ve hatta İspanya’da daha önce yapılan çalışmalarda açıklananların aksine, bu anketteki çoğu çocuk doktorunun konuyu ele alma yeteneklerine olan güvenini ifade etti. Yazarlar eğitimin kalitesini öne sürdüler.

  Yazarlar, İspanyol pediatristlerin eğitim kalitesinin ve tedavi önerilerinin kademeli olarak oluşturulmasının bu bulguya katkıda bulunmuş olabileceğini öne sürmüşlerdir. Bununla birlikte, aynı profesyonellerin, motivasyon becerileri söz konusu olduğunda eğitimdeki boşlukları kabul ettiği dikkate alınmalıdır. Bu, uygun motivasyonel profesyonellerin hayati önemi göz önüne alındığında, çalışanların gerekli zamandan ve diğer sağlık desteğinden yoksun olması ilgili bir eksikliktir, aşırı kilo yönetimi erken değil ise başarısız olur. Profesyoneller, motivasyonu zayıflatabileceklerinin farkındalardır.

  Obezite bu kadar önemli bir halk sağlığı sorunu olduğu için çocuk doktorlarına motivasyon becerileri kazandırılmakta ve sıklığı artmaktadır. 

  Ankete katılan sağlık uzmanları, hem çocuklukta hem de sağlık sisteminin kendisinin bir engel teşkil edebileceğini belirten komorbiditeler ve komplikasyonlardan da söz ettiler. Erişkin yaşamda, birinci basamak sağlık hizmetinin önleyici ve ayrıcalıklı konumunu erken bir aşamada alamamanın etkisini ölçmek zordur. Halk sağlığı sorunlarının sağlık harcamaları açısından tahmin edilmesi güç olduğundan, obezite ve fazla kilo da orta ve uzun vadede koruyuculuğu önleyen bir dizi faktör tarafından sürekli olarak sınırlandırılmaktadır. Bu nedenle halk sağlığı yazarları tüm becerilerini uygulamaktan kaçınmaktadır.

Zaman kısıtlamaları, problemli bakım sistemi için yapılan konsültasyonlardan kaynaklanan aşırı iş yüklerinin insan ve maddi kaynak sorunlarına sahip olmasını, ortamlar söz konusu olduğunda temel çalışmasını geliştirmek için gereken farklı bakımlar arasında yetersiz iletişim olmasını sağlamak için gerekli önlemleri almaları gerekir. Toplumla iletişim eksikliği ve diğer sağlık paydaşlarının obezite ve diğer birçok sağlık sorununa yaklaşması bazı açık örneklerdir. Bütün bunlar erken önlenebilir ve tedavi edilebilir. Faktörlerin korkunç durumu, özellikle son zamanlarda COVID-19 tarafından şiddetlenen, doğru kaynaklarla pandemiye ulaşmanın mümkün olduğu, acil ve kararlı eylem çağrısında bulunan birinci basamak sağlık sistemi dikkate alındığında, kararlı bir şekilde ele alınmalıdır. 

  ANALES DE PEDIATRÍA’nın bu sayısında daha karlı sayılabilir. ATRÍA, Alustiza ve diğerleri, tip 2 diyabet için risk faktörleri olan ergenleri hedef alan birinci basamak sağlığı geliştirme programının sonuçlarını sunmaktadır. Kontrol grubu, şu anda onu karakterize eden sınırlamalarla, birinci basamak düzeyinde çocuk doktorları ve hemşireleri tarafından verilen rutin bakıma tabi tutuldu. Diğerine müdahale grubu, beslenme uzmanlarının iş birliğiyle, sorunun tüm karmaşıklığını ele alarak ve toplam 11 seansta gerçekleştirilmiştir.

Bu yoğun program, hedeflenen tüm aile, sadece belirli yaşam tarzı alışkanlıklarında iyileşme sağlamakla kalmadı, aynı zamanda 2 yıllık takipte sağlanan faydalar olan BMI’deki artışı da durdurdu. Bu tür müdahaleler başarısızlıkların birçoğunun olduğunu göstermektedir. ABD’li çocuk doktorları, bu hastaları yönetme ve tedavi etme konusunda, hastalığın kaçınılmaz veya içsel olmadığını, doğru koşullar göz önüne alındığında olumlu sonuçlar elde edilebileceğini ve birinci basamak sisteminin bu süreç için sağlayabileceği çerçeveden yararlanabileceğimizi deneyimleyebilirler.

 Yazarlar ayrıca, pediatrik sağlık hizmetlerinin verildiği çoğu birinci basamak sağlık merkezinin mevcut sınırlamaları nedeniyle bunu kaydetti.

Diğer makalelerimize göz atmak için buraya tıklayabilirsiniz.

Makalenin orijinaline buradan ulaşabilirsiniz.

REFERANSLAR

1.Biro FM, Wien M. Çocukluk çağı obezitesi ve yetişkin hastalıkları. J Clin Nutr mıyım? 2010;91:1499—505.

2.Sahoo K, Sahoo B, Choudhury A, Sufi N, Kumar R, Bhadoria A. Çocuklukta obezite: nedenler ve sonuçlar. J Fam Med Prim Care. 2015;4:187—92.

3.Argelich E, Alemany ME, Amengual-Miralles B, Argüelles R, Bandierag D, Barceló MA, et al. Çocukluk çağı obezitesi karşısında pediatrik ekipler: STOP projesi kapsamında nitel bir çalışma. Bir Pediatr (Barc). 2021;95:174—85, http://dx.doi.org/10.1016/j.anpedi.2020.11.009. Alustiza E, Perales A, Mateo-Abad M, 3.Ozcoidi I, Aizpuru G, Albaina O, et al. Ergenlerde tip 2 diyabet için risk faktörlerine yaklaşım: PRE-START Euskadi çalışması. Bir Pediatr (Barc). 2021;95:186—96, http://dx.doi.org/10. 1016/j.anpedi.2020.11.001.

5.Simmonds M, Llewellyn A, Owen CG, Woolacott N. Yetişkin obezitesini çocukluk çağı obezitesinden tahmin etmek: sistematik bir inceleme ve meta-analiz. Obez Rev. 2016;17:95—107.