Okul çağındaki çocuğum kekeliyor. Ne yapmalıyım?
Kekemelik tedavisinde okul öncesi çocuklar ve yetişkinler için harika, kanıta dayalı tedavilerimiz var. Fakat ya okul çağındaki çocuklar?
Okul çağında kekemeliği olan çocukları nasıl tedavi ederiz?
İlk olarak, birkaç akılcı gerçek:
- Kekemeliğin tedavisi yaş ilerledikçe zorlaşır. Bu, kekemeliğin kontrol edilmesinin zorlaştığı anlamına gelir ve tam iyileşme olasılığı daha düşüktür.
- Okul çağındaki kekeme çocuklar, zorbalığa uğrama ve alay edilme riski altındadır. Bir çalışma, kekeme olan çocukların % 80’den fazlasının ilkokulda konuşmaları konusunda zorbalığa uğradığını göstermiştir. (Ezrati-Vinacour et al, 2001). Bir diğer çalışma da 4 yaş gibi küçük çocukların akranlarından olumsuz tepkiler almaya başladığını göstermiştir. (Langevin et al., 2009). Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, kekeme olan okul çağındaki çocuklar genellikle konuşma ve iletişime karşı olumsuz tutumlar geliştirirler, bu durum zamanla kötüleşir ve konuşmalarını gerektiren durumlardan aktif olarak kaçınabilirler, (örn; sesli bir şey okumak veya sınıf içinde konuşmak).
- Artık tüm bu olumsuzlukların etkilerinin liseden daha uzun süre dayanan ve ileri eğitim ve iş fırsatlarını potansiyel olarak etkileyebileceğini biliyoruz (Yaruss, 2001). Ayrıca kekeme olan yetişkinlerin, olmayanlara göre anksiyete bozukluğu yaşamaolasılığının 7 kat daha fazla olduğunu biliyoruz (Iverach ve ark. 2009).
Okul çağında kekemeliği olan çocuklar için ne yapılabilir?
Yapabileceğimiz ilk şey, zorbalık, alay, anksiyete ve kaçınma riskinin arttığını vurgulayarak, kekeme çocuklarla çalışan öğretmenlere ve diğer kişilere tavsiyelerde bulunmaktır.
Açıkçası, yapabileceğimiz bir sonraki şey kekemeliği tedavi etmeye çalışmaktır. Ancak, okul öncesi çocuklardan farklı olarak, okul çağındaki çocuklara başarılı bir şekilde muamele etmenin kanıt temeli sınırlıdır ve kalitesi oldukça düşüktür. Bugüne kadar, okul çağındaki kekemelik tedavileri için en iyi programlar:
- Restart DCM Talep ve Kapasiteler Modeli
- Palin PCI Terapisi
- Yaşa Özgü Bilişsel, Duygusal ve Davranışsal Analiz
- Camperdown Programı gibi konuşmanın yeniden yapılandırılması;
- Lidcombe Programı ve Zaman Aşımı gibi sözlü yanıt koşullu tedaviler;
- Video öz modelleme; ve
- Westmead Programı gibi hece zamanlı konuşma ("Robot Konuşması" olarak da bilinir).
Bu tedaviler arasında konuşmanın yeniden yapılandırılması muhtemelen okul çağındaki çocuklar için en az arzu edilenidir. Çoğu çocuk konuşma kalıbını kullanmayı sevmez ve tekrar nüksetme yaygındır.
Daha genç ve daha az olgun okul çağındaki çocuklar için, Lidcombe Programı, kullanımını destekleyecek bazı kanıtlara sahiptir (örneğin, Koushik ve diğerleri, 2009). Ancak ebeveynlerin ve çocuğun (ve onların konuşma patoloğunun) çocuğu motive etmek için yaratıcı olmaları ve çok çalışmaları gerekir ve tedavi, okul öncesi çocuklarda olduğu kadar neredeyse işe yaramıyor.
Videolu öz modelleme, kullanımını desteklemek için bazı düşük düzeyli kanıtlarla 8 yaşından küçük çocuklarla çalışılmıştır (örneğin Bray & Kehle, 1998). Tedavi güvenlidir ve akıllı telefon ve tabletlerin olduğu bir çağda yapılması zor bir program değildir. Herkes için işe yaramaz. Ama kesinlikle denemeye değerdir.
Son zamanlarda, Westmead Programına çok benzer şekilde, okul çağındaki çocukları hece-zamanlı konuşma terapisi ile tedavi etmek için yapılan bazı ümit verici (ancak ön) araştırmalar yapılmıştır. 2012 yılında, Cheryl Andrews ve Sydney Üniversitesi ve Macquarie Üniversitesi’ndeki Avustralya Kekemelik Araştırma Merkezi’nden (ASRC) meslektaşları, 6-11 yaşları arasında kekeme olan 10 çocuğu tedavi etmek için programı kullanan bir klinik çalışmanın sonuçlarını yayınladılar. Tedaviye başladıktan dokuz ay sonra:
- 1 çocuk neredeyse kekemelikten kurtulmuştu;
- 10 çocuktan 8’i kekemeliğini azalttı;
- Kekemelik çocukların yarısında % 50’den fazla azaldı (bu çocukların ikisi için% 80’den fazla) ve
- Kekemelik sonuçlarının azalması, çocuklar için durumdan kaçınmanın azaldığını ve yaşam kalitesinin arttığını gösteren önlemlerle desteklenmiştir.
Bu denemenin olumlu sonuçlarının bir miktar dikkatle okunması gerekiyor. Çalışma yalnızca bir ön "Faz 1" denemesiydi, örneklem büyüklüğü küçüktü ve kontrol grubu yoktu, bu da sonuçların gerçekte olduğundan daha olumlu göründüğü anlamına geliyor. Çok fazla varyasyon vardı. Tedavi hiçbir katılımcı için kekemeliği tamamen ortadan kaldırmadı.
Hiç tedavi görmemiş ve ailesinde kekemelik geçmişi olmayan çocuklar, daha önce tedavi görenlere göre daha iyi durumda göründü. Tedaviden önce şiddetli kekemeliği olan çocuklar, hafif kekemeliği olan çocuklardan daha başarılı görünüyordu. Katılımcıların% 90’ı 6 hafta içinde önemli ve anında bir gelişme gösterdi.
Ve bazı çocuklar karışık sonuçlar gösterdi. Hecelerde bir artış (nesnel bir ölçü), ancak kendi kendine bildirilen şiddet seviyelerinde bir azalma ve artan bir yaşam kalitesi görüldü. En önemlisi, sonuçlar yalnızca 9 aylık tedavi sonuçlarını izledi, tedavinin uzun vadeli etkileri bilinmemektedir.
Her şeye rağmen, sonuçlar cesaret verici. Büyük bir randomize kontrollü çalışmayı garanti ediyorlar. Ayrıca, programa ek unsurlarla deney yapan daha ileri keşif çalışmalara yol açıyorlar.
Sonuç Olarak;
Kekemeliği olan okul çağındaki çocukları tedavi etmek çok zordur. Kanıta dayalı tedavi esastır. Ancak mevcut tedavilerin hepsinin önemli sınırlamaları vardır.
Daha fazla ve daha iyi tedavi seçeneklerine ihtiyacımız var. Daha fazla araştırmaya ihtiyacımız var. Araştırmacıların kaliteli denemeler yürütmek için daha fazla fona ihtiyacı var. Sonuçlarını ayrıntılı tedavi talimatları ve klinik sorunları dikkate alınarak yayınlamaya devam edecek iyi araştırmacılara (ASRC gibi) ihtiyacımız var. Özel ve kamu muayenehanelerinde tedavileri doğru bir şekilde uygulamak için çalışmaları dikkatlice okumamız gerekir. Sonuçları izlememiz ve sonuçları klinik araştırma sonuçlarına göre karşılaştırmalıyız.
Kaynakça: https://www.banterspeech.com.au/my-school-age-child-stutters-what-should-i-do/