Seçici Konuşmazlık (Selektif Mutizm)
Seçici mutizm, bir çocuğun okul, oyun günleri veya aile toplantıları gibi sosyal ortamlarda konuşma ve iletişim kurma yeteneğini etkileyen bir anksiyete bozukluğudur. Seçici mutizmin fiziksel bir nedeni yoktur ve bundan muzdarip çocuklar güvenli ve rahat bir ortamda olduklarında mükemmel bir şekilde konuşma ve iletişim kurma becerisine sahiptir. Basit bir ifadeyle, seçici mutizm aşırı bir utangaçlık biçimidir.
Vakaların ezici çoğunluğunda, seçici mutizmi olan çocuklar, onları yeni veya kamusal ortamlarda konuşamaz hale getiren bir tür sosyal kaygıya sahip olacaklardır. Seçici mutizmin dereceleri vardır ve bazı çocuklar yeni grup küçükse veya tanıdık yüzler varsa diğerlerinden daha iyi olabilir, ancak çoğu yanıt vermede veya yeni insanlarla sohbet başlatmada sorun yaşayacaktır.
Bu durumun dereceleri olduğu için, farklı çocuklar korkutucu sosyal ortamlara farklı tepkiler verecektir. Bazıları temastan kaçınabilir ama fısıldayabilir, diğerleri göz teması kurabilir ancak konuşmayabilir ve diğerleri kendilerini korkudan felçli bulabilir ve başkalarının herhangi bir etkileşim girişimine tamamen tepkisiz kalabilir. Bununla birlikte, otizm gibi benzer şekillerde ortaya çıkabilecek diğer koşulların aksine, seçici mutizmi olan çocuklar neredeyse her zaman etkileşim kurma ve arkadaş edinme arzusuna sahiptir, ancak bunu yapamazlar.
Seçici mutizmi olan çocukların çoğunun genetik olarak anksiyete bozukluklarına yatkın olduğu bulunmasına rağmen, bir bireyin durumu geliştirmesinin başka nedenleri de vardır. Örneğin, beynin duygusal davranışla ilgilenen bölümü olan amigdala ortalamanın altında bir eşik değerine sahipse, sosyal durumlar bir korku tepkisini tetikleyebilir ve çocuğun geri çekilmesine neden olabilir. Alternatif olarak, Duyusal İşlemleme Bozukluğu tarafından seçili bir mutizm ortaya çıkabilir, bu da onların bir veya daha fazla duyusu tarafından boğulabilecekleri anlamına gelir ve ışıklar veya sesler gibi tetikleyiciler sosyal olarak "kapanmalarına" neden olabilir. Bazı durumlarda, çocuklar konuşma engeli veya öğrenme güçlüğü nedeniyle seçici bir mutizm geliştirebilir ve bu da onların iletişim kurmak için fazla bilinçli olmalarına neden olur.
Seçici mutizm teşhisinin çoğu 3 ila 8 yaşları arasında gerçekleşir, çünkü bu, çoğu ebeveynin çocuklarını bir kreşte veya okula bıraktığı ve sosyalleşememenin netleştiği dönemdir. Bu noktada, bir doktor ebeveynlerle konuşacak ve yukarıda belirtilen nedenlerden hangisinin durumun arkasında olduğunu belirleyecektir, ancak tedavi büyük ölçüde aynı kalacaktır.
Neredeyse tüm vakalarda sorunun kökü bu olduğundan, tedavinin temel önceliği anksiyete düzeylerini düşürmek olacaktır. Bu, Bilişsel Davranışçı Terapi (BDT), Psikoterapi veya özel olarak tasarlanmış Sosyal İletişim Kaygısı Terapisi gibi bir veya daha fazla terapi türünün kullanımını içerecektir. Bu, çocuğa güvenini arttırmak, korkularına neyin sebep olduğunu belirlemelerine yardımcı olmak ve onlara baş etme tekniklerini öğretmek gibi bir dizi farklı alanda yardım etmeyi içerecektir. Bazı durumlarda, Prozac veya Zoloft gibi anti-anksiyete ilaçları, iki yönlü bir yaklaşımın formüle edilmesine yardımcı olmak ve hem kimyasal hem de bilişsel düzeyde anksiyeteyle mücadele etmek için reçete edilebilir.
Sonunda, seçici mutizme yönelik tedavinin büyük kısmı, çocuğa insanlarla nasıl bütünleşeceğini doğru ve düşünceli bir şekilde öğretmektir. Modası geçmiş bir yaklaşım gibi görünse de araştırmalar, seçici mutizmi tedavi etmenin en etkili yolunun onları sosyal ortamlara sokmak olduğunu göstermiştir. Bu, geniş aile, komşular, öğretmenler ve arkadaşlar gibi çocuğun hayatının her alanından insanların katılımını gerektirecektir.
Çocuğun tepkisi, kişi ve yerlerin kombinasyonuna bağlı olarak değişeceğinden, çocukla etkileşimde bulunan bir kişi başka bir ortamda farklı bir yanıt alabilir. Dahası, farklı insanlar çocukla etkileşimde bulunmalarına yardımcı olmak için farklı tekniklerin işe yaradığını görecekler ve böylece hayatlarına dahil olan her kişi çocukla kendi benzersiz ilişkisini kurmaya başlayacaktır. Bu tedavi, güçlü bir destek temeli gerektirir ve dahil olan birçok kişi için kesinlikle bir öğrenme eğrisi olacaktır, ancak zaman alınır ve çaba harcanırsa, seçici mutizmi olan çocukların çoğu kaygılarını yenebilir.
Kaynakça: https://www.spectrumspeech.ie/blog/2018/9/6/children-and-select-mutism
