RESTART-DCM

RESTART-DCM 1970’ler boyunca, birkaç araştırmacı kekemeliğin bir dengesizliğin sonucu olduğu fikrine dayanan küçük kekeleyen çocuklar için terapi yöntemleri geliştirmeye başladı: kekelemeye başlayan küçük bir çocuk, o anda, konuşmaya ilişkin dayatılan Talepler (iç ve dış) ışığında akıcı konuşma üretmek için yetersiz kapasiteye sahiptir. Bu fikir, Talepler ve Kapasiteler Modelinde resmileştirilmiştir. (DCM, among others, Starkweather, 1987; Starkweather ve ark., 1990; Starkweather & Franken, 1991; Starkweather & GivensAckerman, 1997). Bu terapi modeline dayalı terapi, kekeleyen küçük çocuklar veya okul öncesi çocuklar (2–6 gelişim yaşları) üzerindeki iletişim Talepleri ile çocuğun motorik, dilsel, sosyo-duygusal ve/veya bilişsel becerileri ve Kapasiteleri arasında bir denge sağlamayı amaçlar.

Orijinal DCM terapisi ile karşılaştırıldığında (Starkweather ve diğerleri, 1990), RESTART yaklaşımı, (1) terapinin yapısının sıkılaştırılması, (2) Duygusal Talepleri azaltmak için özel bir yöntemin eklenmesi, (3) Kapasite eğitimi, diğerleri arasında, Riley & Riley (1985) tarafından geliştirilen konuşma motor eğitim programını içerecek şekilde genişletildi ve (4) ebeveynler için terapötik hedeflerin modellenmesi artık RESTART DCM terapi yönteminde önemli bir unsurdur. RESTART-DCM yaklaşımı bu nedenle asla sadece ebeveynlere tavsiye vermekle sınırlandırılamaz. Neyin gerekli olduğuna bağlı olarak, sağlanan konuşma (kekemelik) terapisinin odak noktası, konuşma davranışında değişiklikler meydana getirme ve beceri eğitimi konusunda ebeveynlerle birlikte çalışmak olacaktır.

RESTART-DCM’ye Genel Bakış

RESTART-DCM yaklaşımı sabit bir yapıyı takip eder. İlk olarak, bir ebeveyn görüşmesi, bir ebeveyn-çocuk etkileşimi analizi ve çocuk değerlendirmesini içeren değerlendirme planlanır. Değerlendirme tamamlandıktan sonra, ebeveyn(ler)in değerlendirme bulguları hakkında ayrıntılı olarak bilgilendirildiği bir ebeveyn konferansı planlanır. Ayrıca ebeveyn-çocuk özel zamanı ve seyir defteri tanıtılır. Bu ebeveyn konferansı, değerlendirme ve RESTART-DCM terapisi arasında “köprü” oluşturur. RESTART-DCM terapisi 3 aşama olarak yapılandırılmıştır.

Her terapi programı Aşama 1 ile başlar (1. Aşama: Taleplerin azaltılması). Aşama 1’in amacı, çocuğun iletişim ortamındaki kişiler tarafından dayatılan veya çocuğun kendi kendine empoze ettiği Talepleri azaltmaktır. Koşullar yapısal (daha sık) bir temelde oluşturulur ve çocuğun o andaki Kapasitelerine göre akıcı bir şekilde konuşabileceği “akıcılığı artıran bir ortam” sağlayarak bir öğrenme sürecini başlatır. Söz konusu çocuk için geçerli olan talepler, ebeveynlerin ve çocuğu etkileyen diğer önemli kişilerin danışmanlığı ve eğitimi yoluyla azaltılır.

Terapinin II. Aşaması (2. Aşama: Kapasitelerin Artırılması), çocuğun akıcı konuşma Kapasitelerinin açık bir şekilde eğitiminden oluşur. Bu, gerekirse Aşama I’e eklenir. Bu nedenle, konuşma terapisti çocuğun Kapasitelerini eğitirken, 1. Aşamada Talepleri azaltma konusunda kaydedilen ilerlemeyi de sürdürecektir. Bu amaçla, terapi boyunca çocukla iletişim kurarken Talepler seviyesinin düşürülmesini sağlayacaktır – bu durum açıkça ortadan kalkana kadar-. Programın II. Aşamasında, çocuğun günlük yaşamdaki iletişim taleplerini azaltmak, bir terapi seansında sabit bir tartışma konusu olarak kalacaktır. Aşama III (3. Aşama: Daha doğrudan akıcılık üzerinde çalışma), Talepleri azaltmanın (Aşama I) ve çocuğun Kapasitelerini artırmanın (Aşama II) kekemeliğin üstesinden gelmek için yeterli olmadığı kanıtlandığında ortaya çıkar.

Terapinin III. Aşamasında, konuşma akıcılığını geliştirmek için daha doğrudan bir yaklaşım kullanılacaktır. Bu da modelleme şeklini alacaktır. Çocuk, oyunun bir parçası olarak biraz farklı konuşma türleri ile deneyim kazanır. Not: Birinci Aşamada ebeveynlere öğretilen konuşma davranışındaki değişiklikler geçici düzenlemelerdir. Bunlar, çocuğun Talepler ve Kapasiteler arasında daha iyi bir denge kurmasını sağlamayı amaçlamaktadır.

Son derece yavaş artikülasyon gibi değişiklikler, ebeveynlere anormal gelebilir. Gerçekten de, bunlar “anormal”dir: terapidir: Çocuğun konuşma akıcılığı için azaltılmış Kapasiteleri ile bağlantılı olarak ayarlamalar gereklidir ve terapinin sonunda denetim altında azaltılır. Ayrıca, bu 3 aşamanın her birinde sistematik olarak 4 alan kapsanır: Motorik, Dilbilimsel, Duygusal ve Bilişsel. Alanların ele alınmasında ilk iki aşamada sabit bir düzen korunur: Motorik, Dilbilimsel, Duygusal ve son olarak Bilişsel alan. Yalnızca söz konusu çocukla ilgili (içindeki öğeler) alan adları ele alınır. Ayrıca, Aşama I ve II’deki her seansın sabit bir yapısı vardır. Ebeveynin uygulama periyotları (Özel Zaman) sırasında öğrenilen davranış değişikliklerini günlük konuşma durumlarına aktarma şekli de aşağı yukarı sabit bir kalıp izler.

Makalenin orijinaline buradan ulaşabilirsiniz.

Diğer makalelerimize göz atmak için buraya tıklayabilirsiniz.